سی پی یو CPU چیست؟

تشخیص مدل CPU، سی‌پی‌یوها را بهتر بشناسید.

سی پی یو CPU مخفف Central process Unit به معنی واحد پردازش مرکزی می‌باشد. به سی پی یو CPU پردازنده مرکزی هم می‌گویند که جایگاهش در کامپیوتر و لپ تاپ را بهتر نشان می‌دهد. در حقیقت می‌توان گفت مغز متفکر سیستم همین CPU است. البته اینطور نیست که همه پردازش سیستم به عهده CPU باشد، چون واحدهای دیگری هم هستند که مشغول پردازش هستند مانند کارت گرافیک. اما می‌توان گفت که در بین همه این واحدها CPU از همه مهمتر است چون مدیریت اقدامات، انجام محاسبات و اجرای برنامه‌ها را بر عهده دارد.
کار سی پی یو به این شکل است که داده‌ها را از رم RAM می‌گیرد و با این داده‌ها کار می‌کند (و بعد ممکن است داده‌هایی را هم برای رم ارسال کند.) این پردازنده مرکزی به شکل یک تراشه کوچک و مربعی روی مادربورد لپ تاپ یا کامیپوتر قرار دارد و تعاملی قوی با همه اجزای رایانه دارد.

سی پی یو CORE I5، اینتل INTEL یا AMD یعنی چه؟

شرکت‌های زیادی هستند که سی پی یو CPU را در انواع مختلفش می‌سازند. شما وقتی مدل یک سی پی یو را در کاتالوگ محصولات یا در مغازه تعمیرات لپ تاپ و کامپیوتر می‌بینید مانند تصویر رو به رو است.

بخش اول مدل یک سی پی یو CPU نشان دهنده شرکت سازنده آن است که می‌تواند Intel core، Pentium Atom، Celeron، Xeon و… باشد.

بعد از بخش اول به یک حرف و عدد می‌رسید که در عکس روبرو i7 است و می‌گوید که پردازنده شما چند هسته‌ای هست. البته در برندهای دیگر بر حسب تکنولوژی به کار رفته در پردازنده‌شان ممکن است با عباراتی چون E، m5 یا N هم روبرو شوید.
بعد از خط فاصله عددی وجود دارد که نشان می‌دهد پردازنده از نسل چندم پردازنده‌هاست. اینکه این پردازنده از چه نسلی باشد نشان می‌دهد که از چه تکنولوژی و معماری‌ای استفاده کرده است.
بعد هم حروفی می‌بینید که قابلیت خاص پردازنده را مشخص می‌کنند و معمولا HQ، Y، U یا HK است. مثلا اگه حرف U را دیدید اشاره به استفاده از پردازنده برای موبایل دارد چون این مدل پردازنده بسیار کم‌مصرف است. HQ اشاره به عملکرد بالای گرافیکی سی پی یو دارد. HK ضمن گرافیک بالا، نشان‌دهنده‌ی قابلیت اورکلاک است. پیشوندهای دسکتاپ نیز شامل K به معنی توانایی اورکلاک و T به معنی مصرف کم هستند.

تعداد هسته‌ها در CPU

خب، حالا که متوجه مدل پردازنده‌ها شدید وقتش است در مورد تعداد هسته‌ها صحبت کنیم.
یک سی پی یو دو هسته‌ای یا Dual core یعنی دو سی‌پی‌یو مجزا روی یک تراشه.  پس یک پردازنده هفت هسته‌ای اشاره به استفاده از هفت سی پی یو دارد (اما نه هفت CPU واقعی، در واقع تعدادی از آن‌ها می‌تواند مجازی باشد.).
افزایش تعداد هسته‌ها مدیریت پردازش‌های چندگانه به صورت همزمان را بهتر کرد. چون هرچه تعداد هسته‌ها بیشتر باشد، تسک‌ها یا  Threadهای بیشتری بصورت همزمان پردازش می‌شوند. مثلا کمترین تعداد هسته در پردازنده‌های سری Core i3 وجود دارد. این پردازنده‌ها ۲ هسته دارند ولی به لطف پشتیبانی از فناوری Hyper-Threading  می‌توانند همزمان چهار دستور را پردازش کنند. پس قاعدتا هر چه هسته‌ها بیشتر باشد عملکرد سی پی یو باید بهتر شود و زمان پردازش کاهش یابد. اما لزوما اینطور نیست چون سرعت یک سی پی یو به خیلی چیزها بستگی دارد، مثلا فرکانس کلاک. گاهی یک لپ تاپ با سی پی یو Core i5 از نظر سرعت می‌تواند بهتر از یک لپ تاپ با سی پی یو Core i7 عمل کند.

منبع: سایت ناوک

فایل سیستم

فایل سیستم چیست؟

فکر می کنید اطلاعات شما چگونه روی دیسک ذخیره، مدیریت و سازماندهی می‌شوند؟

دیسک فیزیکی فقط 0 و 1 را متوجه می‌شود؛ این فایل سیستم است که به چنین داده‌هایی معنا می بخشد. در ادامه با مدیاسافت همراه باشید تا با مفهوم فایل سیستم و همچنین تفاوت های میان FAT32 و NTFS بیشتر آشنا شوید.

فایل سیستم روشی را برای جدا کردن داده های موجود بر روی یک درایو و تبدیل کردنشان به قطعاتی مجزا که فایل نامیده می شوند ارائه می نماید؛

در تعریفی کلی میتوان گفت یک سیستم فایل برای کنترل نحوه ذخیره و بازیابی اطلاعات استفاده می‌شود و تعیین می کند ;i یک تکه از اطلاعات در فضای ذخیره‌سازی از کجا شروع شده و در کجا ختم می شود و همچنین تکه بعدی از کجا شروع خواهد شد.

وقتی افراد می گویند هارد دیسک آنها NTFS یا FAT32 است، در واقع به فایل سیستم استفاده شده توسط کامپیوتر، یا دقیق­تر بگوییم، سیستم عامل، اشاره می­کنند.

امروز فرق بین فایل سیستم NTFS و FAT32 را در سیستم عامل ویندوز برایتان توضیح میدهیم. این اطلاعات می­تواند در انتخابات فایل سیستم متناسب با نیازهایتان به شما کمک کند.

تعریف FAT و NTFS

FAT مخفف File Allocation Table (جدول تخصیص فایل) است و FAT32 توسعه ای از آن است که فایل ها را در بسته های 32 بیتی ذخیره می‌کند. این نوع فایل سیستم، اندکی قدیمی است و این روزها کمتر از آن استفاده می‌شود.

NTFS مخفف New Technology File System (فناوری جدید فایل سیستم) است و جایگزین FAT به عنوان فایل سیستم اصلی ویندوز شده است. اما قبل از هر انتخابی، باید توانایی های هریک را بدانید. جدول زیر اطلاعاتی تقریبی از قابلیت ها و پشتیبانی­ های هریک از این­ دو در اختیار شما می­گذارد.

قابلیت های FAT32 و NTFS - مدیاسافت

توصیف قابلیت ها

برخی از این مفاهیم بدیهی نیستند، بنابراین آن­­هایی را که به توضیح بیشتری نیاز دارند، باز می­کنیم:

تحمل­ پذیری نقص: NTFS گزارشی از تغییرات دیسک نگه­ می­دارد تا درصورت نقص برق رسانی یا خطاهای بزرگ، فایل­ها و فولدرهای آسیب دیده را بدون اینکه کاربر خبردار شود، بازسازی کند. FAT 32 دو نسخه از جدول تخصیص نزد خود نگه می­دارد و در صورت آسیب­ دیدگی، از یک مکانیزم پشتیبانی (بک آپ) کمک می­گیرد.

امنیت: در FAT 32 بنا به دلایل امنیتی، برای به اشتراک ­گذاری محتوا نیاز به اجازه دارید. این یعنی FAT 32 در شبکه عملکرد خوبی دارد اما به­ طور محلی آسیب­ پذیر است. اما NTFS به شما اجازه می­دهد برای فایل ها و فولدرهای محلی نیز اجازه تعریف کنید.

فشرده ­سازی: FAT 32 هیچ نوع امکان فشرده ­سازی ارائه نمی­کند، اما NTFS اجازه می­دهد هریک از فایل­ها و فولدرها را فشرده کنید و بنابراین سیستم بخاطر وابستگی به فشرده ­سازی­های پارتیشن، کند نمی­ شود.

تبدیل: می­توان سیستم FAT 32 را به آسانی به NTFS تبدیل نمود، اما عکس آن ممکن نیست زیرا NTFS از پروتکلی امن استفاده می­کند. بنابراین، تنها گزینه­ ای که در این حالت داریم، بک آپ گرفتن از اطلاعات و فرمت کردن دیسک است.

نتیجه­ گیری

این مقاله سعی ندارد بگوید کدام یک از این دو فایل سیستم بر دیگری برتری دارد. در اینجا تنها مقایسه­ ای مختصر بین امکانات و قابلیت­ های این­ دو انجام دادیم. چنین نیست که بطور روزمره به فهمیدن و توضیح این فایل سیستم­ها نیاز داشته باشید، اما بعضی وقت­ها که لازم است به یاد آورید این­ها چه هستند و چگونه کار می­کنند، این مقاله می­تواند مرجعی سریع و مناسب باشد. بنابراین پیشنهاد می­کنیم آن­را بوکمارک نمایید تا در صورت نیاز به آن رجوع کنید.

نویسنده‌:عرفان ابراهیم اصفهانی 

آنچه در فناوری مجازی سازی مورد انتظار است عبارتند از :

• کاهش هزینه های خرید سخت افزار
• افزایش بهره وری با تخصیص منابع اشتراکی
• افزایش بازدهی وبهینه سازی مصرف انرژی
• صرفه جویی در فضای استقرار سرویس دهنده ها
• بهینه سازی مدیریت شبکه و افزایش انعطاف پذیری
• افزایش توان عملیاتی، ظرفیت شبکه و حفظ تداوم کار
• سرعت در ترمیم و بازنشانی سیستم ها به هنگام بروز خرابی
• افزایش اطمینان و امنیت سیستم ها و کاهش پیچیدگی های عملیاتی

مزایای دیگری نیز برای مجازی سازی قابل شمارش هستند ولیکن موارد بالا عمومیت بیشتری دارند.

این اشتراک می‌‌تواند در رابطه با موارد زیر باشد :

1- سکوی سیستم عامل: راه اندازی سیستم عامل های مختف و مجزا بر روی یک سیستم عامل پایه

2- رایانه های رومیزی: شبیه سازی رایانه های رومیزی به همراه سیستم عامل و نرم افزارها کاربردی و منابع مورد نیاز آن نظیر حافظه، دیسک و سایر ملزومات آن.

3- برنامه های کاربردی: اجرای برنامه های کاربردی به صورت مستقل از سیستم عامل

4- منابع: شبیه سازی شبکه، دستگاه¬های ورودی و خروجی،حافظه و منابع ذخیره‌سازی مجازی

منبع:shayeganco

انواع روش های مجازی سازی سرور

حداقل 6 روش مجازی سازی وجود دارد:

1- مجازی سازی سرور: تجمیع تعداد زیادی سرور مجازی در تعداد محدودی سرور فیزیکی. نرم افزار مجازی سازی سرور مابین سرور فیزیکی و سیستم عامل قرار می گیرد و اجازه می دهد چندین ماشین مجازی را بر روی سرور فیزیکی مشابه اجرا کنیم.

2- مجازی سازی دسکتاپ: جهت انتقال دسکتاپ کاربران نهایی از کامپیوتر شخصی به “فضای ابری” استفاده می شود. به کلامی دیگر، دسکتاپ کاربران نهایی، مجازی می شوند و آنها می توانند بوسیله مثلا تین کلاینت ها به دسکتاپشان دسترسی پیدا کنند. در این حالت سیستم عامل مورد استفاده از سخت افزار مستقل می شود. و از این پس شما می توانید بر روی سیستمی که تا به حال قادر به نصب windows7 نبودید این سیستم عامل را نصب نمایید.

3- مجازی سازی نرم افزار: این روش جهت بسته بندی نرم افزار به کار می رود. به واسطه این روش می توانید نرم افزار مورد نظر را در هر جایی که می خواهید استفاده کنید. نکته ی کلیدی در این روش تجمع کلیه ی فایلهای نرم افزار در یک فایل اجرایی می باشد. در این روش فایل مورد نظر از سخت افزار مستقل می شود.

4- مجازی سازی storage: این روش جهت مجازی¬سازی SAN storage به کار می رود.

5- مجازی سازی I/O: این روش جهت کاهش تعداد کابل¬های I/O مورد استفاده قرار می گیرد.

6- مجازی سازی شبکه: جهت ایجاد شبکه های مجازی داخل سرور به کار می رود تا موجب پیوستن ماشین های مجازی به هم و شکل گیری Virtual Security Zone شوند.

وقتی اکثر افراد (بخصوص کسانی که تازه به دنیای مجازی سازی پیوسته اند) به مجازی سازی فکر می کنند، اکثرا به مجازی سازی سرورها می اندیشند.

این نقطه بهترین محل برای پیوستن به دنیای مجازی است و خواهد بود.

در واقع “مجازی سازی سرور” مابین سرور و سیستم عامل قرار می گیرد. نرم افزار های مجازی سازی سرور سیستم عامل مهمان را فریب می دهند. این سیستم عامل ها بر روی ماشین های مجازی اجرا می شوند، اما بواسطه نرم افزار مجازی ساز گمان می کند که به طور مستقیم با سرور فیزیکی در ارتباط است. از همین رو چندین ماشین سیستم عامل مهمان مجازی می توانند فقط از طریق یک سرور فیزیکی مورد استفاده قرار بگیرند و به این ترتیب سود زیادی را عاید سازمان کنند.

منبع:shayeganco

مجازی سازی

   مجازی سازی (Virtualization) به فناوری اطلاق می شود که، برای ایجاد لایه ای مابین سخت افزار سیستم های کامپیوتری و نرم افزار ی که روی آن اجرا می شود، طراحی شده است. البته این طراحی با در نظر گرفتن یک دید عمدتا منطقی نسبت به منابع مصرفی  صورت پذیرفته است، راهکار مجازی سازی (Virtualization) دو دستاورد عمده داشته است: اول اینکه اساسا به شما این توانایی را می دهد که گروهی از سرور ها را به عنوان مخزن یکتای منابع محاسباتی  به سیستم عامل ها بشناسانید، دوم اینکه این راهکار به شما اجازه ی راه اندازی چند سیستم عامل بر روی یک سرور بطور همزمان را می دهد.

   پارتیشن بندی در مجازی سازی روش خود را دارد، به گونه ای که یک سرور فیزیکی را به چندین سرور منطقی تقسیم می نماید. به محض تقسیم سرور فیزیکی، هر سرور منطقی می تواند به طور مستقل سیستم عامل و برنامه هایش را اجرا نماید.

   در دهه ی ۱۹۹۰، مجازی سازی (Virtualization) فقط برای ایجاد محیط کاری آزمایشی برای کاربر نهایی  بر روی یک Framework سخت افزاری استفاده می گردید و اگر شما یک مدیرIT  بودید و نیاز به تست یک برنامه جدید بر روی محیط ویندوز یا لینوکس را داشتید از این فناوری استفاده می کردید.

   اما با ظهور معماریX86  و کامپیوتر های نه چندان ارزان و سطح پایین، مجازی سازی (Virtualization) تا حدی از اوج به پایین آمد و بیشتر شبیه یک مد زودگذر تلقی می شد. پیشروی شرکت های فعال در زمینه ی مجازی سازی، یعنی  VMware، که اکنون اعتبار خاصی برای خود به دست آورده، در دهه ی ۹۰ میلادی، اولین  نسخه ی این فناوری را برای معماری x86 روانه ی بازار نمود، که در واقع بذری برای رونق فعلی این فناوری بوده است.

چرا باید به سمت مجازی سازی (Virtualization) حرکت نمود؟

   مجازی سازی به دلیل نشان دادن مزایای ملموس و زیاد خود باعث شده تا شرکت های توسعه دهنده ی نرم افزار نیز ناگزیر از این فناوری در آخرین محصولات خود استفاده نمایند و از آنجا که برخی این نرم افزار ها در صنایع به کار می روند، در نتیجه برای حفظ توان رقابت، استفاده از مجازی سازی در صنعت مورد توجه بیشتری قرار گرفته است.

  در حال حاضر ادغام سرور ها یکی از خوشایند ترین فعالیت ها در مجازی سازی است. مجازی سازی در واقع به سنگ بنای صرفه جویی اقتصادی در منابع هر شرکت  تبدیل شده است. تحلیل گران صنعت گزارش می دهند که چیزی بین ۶۰ تا ۸۰ درصد از دپارتمان های IT به دنبال اجرای پروژه های ادغام سرورهایشان هستند و بدیهی است که در راستای اجرای این کار شرکت ها شاهد صرفه جویی قابل توجه در هزینه هایشان خواهند بود.

   از دیگر مزایای مجازی سازی (Virtualization) می توان به کاهش مصرف انرژی و سهولت در مدیریت سرور اشاره کرد. همچنین مزیت کلیدی دیگر این فناوری، انعطاف پذیری می باشد. زیرا در محیط مجازی، انتقال، آرشیو، بهینه سازی اجزا و … بسیار انعطاف پذیر می باشد.

دیگر توانایی ها و قابلیت های مجازی سازی که بسیار ارزشمند هستند عبارتند از: High Availability ، Disaster Recovery  و مدیریت حجم کاری (Workload Balancing).

منبع:APK